Categorie: home isolation

Important Nothings

Ik leef op het moment als een personage uit een Jane Austen roman. Ik wandel elke dag met moeder langs het kanaal. Of ’s middags alleen naar de borduurwinkel in het dorp. Ik naai een zomerjurkje uit een oud laken. Ik werk in de tuin; de aardappels en de boontjes zitten al in de grond. Nuttig en het verdrijft de tijd. Ik kijk wel tv en ik heb een mobiel en een ereader. Gelukkig. Niet erg 19e eeuws. Maar toch, ik heb geen Wifi, dus geen You Tube filmpjes of podcasts nu. En ook zo min mogelijk internet op de hotspot van de telefoon. Verder is er altijd wel wat te doen. Het is niet saai.

Perspectief is alles

Niet zo lang geleden ontstond er ophef over de niqab, de islamitische gezichtssluier. Je zou te weinig van het gezicht zien, was in ieder geval de officiële redenatie. Nu wil iedereen zich het liefst een mondkapje voor het gezicht om zich te beschermen tegen het coronavirus. Een ander perpectief. In Amerika worden mensen, bij gebrek aan mondkapjes, opgeroepen om een bandana voor te binden. Maar jonge zwarte Amerikanen vrezen voor hun leven. Met een bandana voor zouden zij immers makkelijk voor gang members aangezien kunnen worden. Een ander perspectief, een andere reactie. Dat is een gegeven dat je ook in je voordeel kan gebruiken. Het onderzoeken van verschillende perspectieven levert je nieuwe inzichten op. Het maakt je creatiever én empathischer.

In thuisisolatie

Daar zit je dan, opeens met je 93 jarige moeder in thuisisolatie, in haar piepkleine bejaardenhuisje. Ze is bijna blind, bijna doof, dus ze zou compleet geïsoleerd zijn in deze situatie. We zitten gemiddeld op één ruzie per week. Dat valt dus te overzien. Ik zie mijn collega’s actief online. Daar ben ik een beetje jaloers op soms. Als zzp’er heb ik het gevoel dat ik me op mijn toekomst zou moeten voorbereiden, webinars en online workshops zou moeten geven. Ook al heb ik best wel wat tijd, het lukt me gewoon even niet. Iedereen reageert op z’n eigen manier op deze vreemde tijd. Het is allemaal ok. Samen lopen we langs het Ommerkanaal, dat wel. Elke dag, soms twee keer. En ik borduur.